Idea
Zaproponowane w niniejszej koncepcji rozwiązanie ma na celu następujące zamierzenia
- uzupełnienie układu urbanistycznego nowej, reprezentacyjnej części miasta w rejonie Placu Sztuk
- stworzenie atrakcyjnej promenady łączącej ul. Warszawską z obiektami CEA
- przekształcenie obszaru zbiegu ulic Warszawskiej, Kusocińskiego i Ogrodowej



Plac Sztuk
Miejscem centralnym Centrum Edukacji Artystycznej składającego się z budynku Filharmonii oraz zespołu Szkół Artystycznych jest Plac Sztuk. Jednorodność architektury obiektów wokół Placu stanowi o jego harmonii. By podnieś rangę Placu i stworzyć przestrzeń, która mogłaby stać się Salonem Miejskim, projektanci zdecydowali domknąć Plac dodatkową kubaturą. Dzięki temu powstaje interesujący układ urbanistyczny - plac otoczony z trzech stron obiektami o wypukłej, organicznej linii zabudowy. Dodatkowo „wpełzające” na Plac wzgórza i promienisty charakter przestrzeni, podkreślony rozstawem pylonów oświetleniowych, podnoszą walory estetyczne tego miejsca.
Posadzka na Placu jest ściśle powiązana z foyer Filharmonii. Elementy kompozycyjne posadzki foyer znajdują swoją kontynuację na Placu, dzięki temu optycznie zostaje powiększone foyer a Plac Sztuk zyskuje rangę foyer zewnętrznego. Materiał użyty na Placu to jasnoszary granit oraz kamień naturalny, który jest wiodącym w foyer Filharmonii. Kamień Filharmonii w miarę oddalania się od budynku przenika się z granitem zanikając po pewnej odległości.



Restauracja na wodzie
Kubaturą domykającą Plac Sztuk jest budynek restauracji. Projektanci proponują by budynek ten charakterem architektury nawiązywał do pozostałych obiektów CEA. Dlatego też wiodącym wątkiem architektonicznym jest kolumnada odpowiadająca kolumnadzie podcieni Filharmonii, Zespołu Szkół Artystycznych oraz wejścia do parkingu.
 By podkreślić wyjątkowość restauracji, która gościć będzie mogła największe gwiazdy przybywające do Filharmonii, budynek ten został umieszczony na wodzie i posiada otwarcia widokowe nie tylko na obiekty CEA ale również na wzgórza Dolinki, grodzisko oraz założenie wodne i promenadę. W sezonie będzie możliwe usytuowanie stolików z parasolami bezpośrednio na wodzie, co będzie dodatkową atrakcja tej placówki.

Aleja – Promenada
Głównym trzonem kompozycyjnym niniejszego projektu jest osiowa Aleja – Promenada. To jest główna przestrzeń łącząca CEA z centrum miasta. Wielofunkcyjność Promenady, która oprócz funkcji reprezentacyjnych spełnia również rolę komunikacji, została ujęta w schemat kompozycyjny pięciolinii, na początku której usytuowany jest organiczny w kształtach budynek Filharmonii – klucz wiolinowy
Liniowość promenady zawiera w sobie pas komunikacji kołowej, pas komunikacji rowerowej, aleję dla pieszych, liniowe założenie wodne oraz pas kompozycji zieleni na zasadzie skweru o geometrycznej kompozycji.

Komunikacja kołowa
Od strony Szkoły Podstawowej nr 17 zaprojektowano pas komunikacji kołowej. Lokalizacja ta pozwala na skupienie całego ruchu samochodowego na obrzeżach terenu. Jest to asfaltowa czteropasmowa jednojezdniowa droga prowadząca do parkingu, która poza rejonem wjazdu do parkingu zwęża się do dwupasmowej, a zmieniając nawierzchnię na granitową staje się ciągiem pieszo – jezdnym. Ciągiem tym możliwy jest przejazd taksówek, jak również pojazdów związanych z budynkami CEA.

Komunikacja rowerowa
W celu udostępnienia jak największej liczbie użytkowników terenów CEA zaprojektowano ścieżkę rowerową, która może stanowić istotny element sieci ścieżek rowerowych Gorzowa. Ścieżka ta może być połączeniem terenów nad Warta z obszarem Dolinek, Górczyna oraz parku z amfiteatrem.

Aleja dla pieszych
Głównym pasem kompozycyjnym Promenady jest szeroka na 11 m aleja dla pieszych. Jest to monumentalna, osiowa przestrzeń podkreślona grafiką posadzki, specjalnymi oprawami oświetleniowymi oraz założeniem wodnym. Wiodący wątek graficzny na posadzce alei to, inspirowany tradycyjnym sposobem wykładania chodników w Gorzowie, układ wielkich płyt kamiennych otoczonych elementami drobnowymiarowymi na ortogonalnej siatce kompozycyjnej.

Założenie wodne
Wzmocnieniem dostojności Promenady jest założenie wodne. To płynąca od Placu Sztuk do ul. Warszawskiej wstęga „Strumienia”, która podkreśla wyjątkowość miejsca. „Muzyczne Strumień” Rozpoczyna swój bieg przy budynku restauracji (gdzie znajdują się niezbędne pomieszczenia i urządzenia do funkcjonowania założenia wodnego) szerokim lustrem wody, w którym odbija się Filharmonia.
Na tafli „strumienia” zostały zaprojektowane dodatkowe atrakcje. Są nimi: szerokie uskoki schodowe – kaskada wodna, schody terenowe – kaskada wodna, płynące pochylnie, grupy fontann i mostki – kładki. Wszystko jest podświetlone specjalnymi oprawami pod wodą.
Na końcu swego biegu Strumień łączy się z „Klawiszem” wodnym. Jest to specjalny kamienny zbiornik wodny, po którym gładko spływa woda. W tym miejscu znajdują się również specjalne dysze wodne, które na co dzień funkcjonują jako fontanna a w szczególnych przypadkach, jak wielkie wydarzenia w Filharmonii, fontanna zmienia się w chmurę wodną. Chmura ta będzie stanowiła rodzaj ekranu dla projekcji multimedialnych, które to projekcje widoczne będą nawet z rejonu Katedry, co stanowi dodatkowy element łączący historyczną i nową część Gorzowa.

Pas zieleni
Piąty pas kompozycyjny Promenady – zieleń – został usytuowany najbliżej terenów Muzeum Lubuskiego i Ogrodu. Projektanci uznali, że w sąsiedztwie tak pięknego fragmentu przyrody naturalnej na wzgórzu, najodpowiedniejszym będzie zorganizowanie zieleni. Jednakże dla wzmocnienia naturalnego wyrazu drzew po wschodniej stronie Promenady, została zaprojektowana zieleń w formie geometrycznej. Są to strzyżone trawniki, zdyscyplinowane w formie rabaty z kwiatami sezonowymi oraz pasy krzewów kwitnących.
Przeważającymi roślinami są magnolie, lilaki, forsycje oraz ogniki. Geometryczność zieleni jest lekko przełamana dywanem krokusów kwitnących na trawniku w porze wiosennej.

Oświetlenie
W celu podkreślenia wyjątkowości przestrzeni Promenady zastosowane zostały specjalnie zaprojektowane słupy oświetleniowe, które inspirowane są szlachetnością i delikatnością konwalii. Zaprojektowano trzy typy latarni. Najbardziej okazała to ponad 8 metrowa latarnia z siedmioma świecącymi „kwiatami”, które oświetlają przestrzeń na zasadzie odbłyśników.
Latarnie te stanowią trzon oświetlenia promenady. Drugi typ to oświetlenie z trzema odbłyśnikami, które flankują promenadę od wschodu odbijając się z wodzie. Trzeci typ to słupy z jednym odbłyśnikiem, które doświetlają obszary tego wymagające na zasadzie oświetlenia parkowego

Ławki
Ławki zostały zaprojektowane indywidualnie. Jest to inspirowana klawiaturą oraz falami muzyki drewniana rzeźba, która ma szanse stać się znakiem rozpoznawczym Promenady