EUROPEJSKIE CENTRUM PROMOCJI KULTURY REGIONALNEJ I NARODOWEJ "MATECZNIK MAZOWSZE", KAROLIN

Pracownia architektury (do 2011 r.) A2 2004 r.
architekci: Waldemar Hinc, Halina Gajda, Lech Hinc
Opis koncepcji Europejskiego Centrum Promocji Kultury Regionalnej i Narodowej „Matecznik Mazowsze"
wieś Otrębusy, Karolin, gmina Brwinów

Bogaty program, przy równoczesnym ograniczeniu wysokości zadecydowały o zaproponowaniu Inwestorowi budynku zwartego, podpiwniczonego o wysokości dwóch kondygnacji. Zaprojektowano obiekt w kształcie wydłużonego prostokąta, usytuowanego na środku działki, z racji istniejącej zieleni na jej obrzeżu. Naprzeciw wejścia głównego zaprojektowano zbiornik przeciwpożarowy w dekoracyjnej formie, a w południowej części działki, otwarty parking dwupoziomowy izolowany zielenią.

Koncepcja przyjęła podział obiektu na poszczególne bryły funkcjonalne i gabarytowe podkreślone kolorem dla uzyskania drobniejszej skali. Całość ma być ryzalitowana, co optycznie dzieli bryłę i tworzy nawiązania do istniejących obiektów Inwestora. Przeszklona elewacja frontowa została zaakcentowana wejściem głównym, nad którym usytuowano balkon. Elewacja północna przewiduje duże otwarcie tyłu sceny, umożliwiające koncerty plenerowe.

Wejście główne do usytuowanego centralnie foyer zaproponowano przez hall kasowy. W prawym narożniku od wejścia głównego znajdować się będzie okrągła klatka prowadząca na piętro. Zaprojektowano tam powierzchnię muzealną i wejścia na widownię. Doświetlenie piętra zapewniają świetlik oraz przeszklone drzwi balkonowe. Otwór w podłodze ma za zadanie doświetlić foyer i połączyć optycznie oba poziomy hallu.

Proponowany układ widowni zakłada 581 miejsc z dwoma wejściami w poziomie foyer i sceny z obniżeniem amfiteatralnym połowy widowni przyscenicznej. Przyjęty układ pozwala elastycznie dostosowywać ją do potrzeb Inwestora. Możliwy jest:
• podział na dwie sale, jedna z płaską podłogą dostępną z foyer, druga amfiteatralna dostępna z korytarza dla spektakli z mniejszą widownią lub dla prób generalnych
• podział na dwie sale z płaską podłogą na tym samym poziomie po „wsunięciu” krzeseł do pomieszczenia składowego i wyrównaniu poziomu sali systemem zapadni. Po zwinięciu ścianki dzielącej uzyskujemy jedną dużą salę o płaskiej podłodze
• podział jak wyżej, po przekryciu fosy orkiestry pozwala uzyskać trzecią salę na przestrzeni sceny.

Na tylnej ścianie sali przewidziano okienka pozwalające na obserwację i sterowanie z pomieszczeń drugiego piętra: reżyserki dźwięku i oświetlenia, transmisji TV, kabiny projekcji filmowej, kabin dla prasy i tłumaczy.